Al abonnee? Activeer hier uw premium account

Het poten van aardappelen

28 maart 2023

Poters van aardappelen werden van oudsher met de hand gepoot. In productiesystemen met alleen maar menselijke trekkracht, is dit nog steeds een wijdverbreide praktijk. Zonder gebruik van machines wordt de grond bewerkt met de hand. Hier maakt de hak een ondiep gat van een paar centimeter diepte. Vervolgens wordt de poter hierin gelegd en bedekt met een paar centimeter grond.

Wanneer dierlijke tractie aanwezig is, gaat het poten op twee manieren. Op lichte zandige of vulkanische grond, worden de poters neergelegd met een vaste tussenruimte in ondiepe, ongeveer 10 centimeter diep geploegde voren en bedekt met aarde bij de volgende passage van de ploeg. Waar de grond zwaarder is en meer grondbewerking nodig is om deze na het ploegen te verkruimelen, wordt een ondiepe geul gemaakt, het pootgoed erin gelegd en met een hak toegedekt met aarde.

(Semi-)automatische pootmachines

Na ploegen en verkruimelen, wordt soms een plantboor gebruikt die een circa 10 centimeter diep gat maakt. Dit gebeurt vaak in een patroon van lijnen dat met de hand is aangemaakt door een houten markeerder. Halfautomatisch poten gebeurt met een door een trekker getrokken, tweerijïge machine die is voorzien van draaischijven, verdeeld in compartimenten die met de hand gevuld worden. Het apparaat laat de poters regelmatig in een voor vallen en bedekt ze met twee toedekschijven. Automatische pootmachines vereisen geen handarbeid afgezien van de trekkerbestuurder. Het zijn machines voor twee, vier of acht rijen die de knollen uit een bunker halen en het pootgoed, heel of gesneden, met behulp van bekers, prikkers of riemen in een ondiepe voor leggen en ze afdekken. Sommige systemen zijn voorzien van apparatuur die meststoffen en/of gewasbeschermingsmiddelen (nematiciden vooral) toedienen en vormen een rug in zijn definitieve of bijna uiteindelijke vorm.

Evenementen

©2015 - 2024 Aardappelwereld | Ontwerp en realisatie COMMPRO